Naar aanleiding van de 100ste verjaardag van sociaal wonen ging Els Matthysen, stafmedewerker bij de Vereniging van Vlaamse Huisvestingsmaatschappijen (VVH), in gesprek met enkele eeuwelingen die een sociale woning huren. Hun intrigerende verhalen verschenen in het tijdschrift Fundamenten.
Het is dankzij zijn buurvrouw dat Urbain (107) tot op het laatst zelfstandig in zijn sociale woning kon blijven wonen. Zij kwam zeker vier keer per dag langs. Ze hield een oogje in het zeil en hielp Urbain waar ze kon. Lees het artikel hier.
Al sinds 1962 woont Wivina (100) in een sociaal appartementsblok. Haar buurvrouw is al die jaren dezelfde gebleven, maar over het algemeen is het huurderspubliek de voorbije decennia wel veranderd. “Samenleven met al die verschillende culturen en achtergronden is soms een uitdaging”, merkt Wivina op. Lees het artikel hier.
Frans (101) verhuisde pas na zijn 81e verjaardag naar een sociale woning. Gezien zijn financiële situatie had hij nochtans al jaren recht op zo’n woning. “Vroeger bestond dat toch niet?” aldus Frans. Lees het artikel hier.
Thérèse (100) woont al jaren in haar sociale huurwoning. Ze woont er nog steeds graag, maar de sociale huisvestingsmaatschappij waar ze huurt, plant renovatiewerken waardoor ze tijdelijk zal moeten verhuizen. “Daar zie ik tegenop,” geeft Thérèse aan, “al mag ik wel laten weten naar waar ik graag zou verhuizen en of ik hier graag zou terugkomen nadat de renovatiewerken afgerond zijn.” Lees het artikel hier.
